به گزارش واحد ارتباطات و اطلاع رسانی پژوهشگاه فرهنگ و هنر،خلاصه:اقتصاد آموزش و پرورش باید از اقتصادی تشکیل شده باشد که پایدار باشد و این پایداری دیگر از طریق منابع دولتی امکانپذیر نیست بلکه باید این اقتصاد به سمت بخش خصوصی برود ولی نه از طریق فروش کالا توسط بخش خصوصی بلکه نوعی از اقتصاد مختص فرهنگ ایرانی و ترکیب سنت و فناوری باید زاده شود.

اقتصاد پایدار آموزش و پرورش بخشی از طریق نظام آموزش سنتی و طلبگی ایرانی یعنی آموزش توسط گروه‌های همدوره‌ای (مطالعه گروهی) و با راهنمای استاد فراهم گردد و امروز این روش از طریق شبکه‌های اجتماعی بسیار سهل شده است و ابزار فناوری اطلاعات نهایت کاهش هزینه تولید محتوی و برقراری ارتباط را فراهم کرده است.

این اقتصاد باید بر پایه هرم یعنی جامعه دانش‌آموزی متمرکز شود و دانش‌آموزان خودشان با ظرفیتی که دارا هستند و با راهنمایی مربیان دلسوز و توانمند مبادرت به تولید محتوی و آموزش مجدد همگروهان قرار دهند از این طریق رفتارهای پسندیده و الگوی اسلامی و ایرانی با آسانترین و کم هزینه‌ترین به همدیگر آموزش داده خواهد شد.

این الگو باید نظام آموزشی، فضای فیزیکی و قوانین و مقررات خاص خود را داشته باشد و ترس از وجود رفتارهای غیرقابل کنترل مانع ایجاد و بکارگیری و توسعه نشود وجود یک چاقو برای هر نوع خدمتی اعم از ساده آن پوست کندن میوه تا جراحی نجات یک انسان موجب شده است که از در دست بودن آن در دست یک قاتل نگرانی نداشته باشیم و برای مواجه با تغییر رفتار یک قاتل دست به از بین بردن چاقو نمی‌زنیم بلکه برای چاقو و تولید آن در شهر زنجان مبادرت به ترویج و ترغیب می‌زنیم، پس چاقوی فناوری اطلاعات هم اکنون از چاقوی فیزیکی اثربخشی‌اش بیشتر شده است

از وزیر آموزش و پرورش دولت تدبیر و امید انتظار می‌رود هر چه سریعتر با تدبیر بکارگیری فناوری اطلاعات در قالب شبکه‌های اجتماعی در توسعه پایدار اقتصاد آموزش و پرورش قدم بردارد و امید را برای همگانی کردن آموزش و پرورش و ارزان کردن و در دسترس قراردادن آن در اختیار جامعه فرهنگی کشور فراهم کند.

نویسنده : خسرو سلجوقی

Khosrow Saljoughi

CEO of NAVACO